Ons laatste Patagonië hoofdstuk

Na Torres del Paine wilden we even relaxen; na al dat hiken en slecht slapen merk je toch wel dat we ook geen 18 meer zijn. Vandaar dat we eerst naar El Calafate (Argentinië) zijn gegaan. In El Calafate vind je één van de grootste trekpleisters van Argentinië, de Perito Moreno Glacier. Deze gletsjer is 60 meter hoog, 5 kilometer breed en 14 kilometer lang. Je kunt het ijs zien en voornamelijk horen breken, geweldige geluid maakt dat, eerst dacht ik dat een bliksem insloeg (om er een idee bij te krijgen). Ondanks dat het super toeristisch is en allemaal loopbruggen zijn aanlegt, blijft het mooi om te zien. Voor de rest valt er weinig over El Calafate te vertellen, er lopen flamingo’s in de meren en de aller lekkerste pizza’s van Argentinië kun je er vinden, een erg relaxt dorp!

Na wat uitgerust te hebben, stond El Chalten op de planning, een klein dorpje dat tussen de bergen, bos en meren ligt. Het is voor hikers de ideale plaats in Argentinië, je kunt namelijk de beroemde top Fitz Roy beklimmen. De meeste mensen doen 2 trektochten, naar de Fitz Roy (25 kilometer heen en terug) en Laguna Torre(wederom een gletsjer, 22 kilometer). Dus wij ook! Echter merk je dat het in Argentinië winter wordt, want het sneeuwde enorm, dus helaas geen blauwe lucht, wat betekent dat wij de Fitz Roy niet goed konden zien toen we boven waren. Alhoewel in Patagonië de regel geldt; het weer veranderd in een minuut, zat het ons dit keer minder mee. De eerste dag sloeg het weer helaas niet om, neemt niet weg dat het nog steeds supermooi is, alleen niet postcardproof. De tweede dag gingen we voor de Fitz Roy, wederom enorme sneeuw, wat mooie sneeuwfoto’s oplevert, maar geen heldere Fitz Roy, maar met de regel in gedachten hielden we hoop. Een klim van 12,5 kilometer met de laatste 400meter stijl naar boven over ijs en sneeuw, leverde ons een prachtig sneeuwplaatje met het meer voor de Fitz Roy, die helaas niet zichtbaar was. Ik had mezelf voorgenomen om te wachten dat het opklaarden, echter hielden we dat een 30minuten vol, want bovenop was het zoo koud en winderig dat we weer naar beneden gingen. Eenmaal beneden klaarde de lucht op en kon je van ver af aan de Fitz Roy zien. Beetje balen, maar beter iets dan niets.

Via de befaamde Ruta 40 gingen we naar onze laatste halte in Patagonië ; Bariloche, een grotere stad in het merengebied. Toen we na een busrit van 24 uur aankwamen bleek het de verjaardag van de stad te zijn, Bariloche bestaat op 3 mei 112jaar!! Jeeh Feliz! Hele stad was uitgerukt naar het centrum, waar er een parade was en vele eettentjes en muziek. We waren een beetje bang dat alles dicht was, want we wouden voor de dag erna een excursie regelen, maar gelukkig waren de toeristenkantoren open. Echter stuitte we weer op het voor- en nadeel van het laagseizoen, excursies zijn goedkoper, maar niet in het Engels, voorruit we doen de Spaanse. Op voorhand wilden we alleen de 7-merenroute doen, maar aangezien een andere populaire excursie niet duur was hebben we die ook geboekt. De 7-merenroute viel ons een beetje tegen, mede ook omdat het veel regenden (net als 3/4 van onze tijd hier). De tweede tour:Cerro Tornador(zwarte gletsjer en vulkaan), bleek echt top dag te worden. We zaten met allemaal Argentijnen (8 personen) die geen woord Engels spraken, maar ons helemaal opnamen in de groep en veel geduld hadden met onze Spaans, die flink is verbeterd hierdoor. Tevens was het uitzicht op de zwarte gletsjer en de weg ernaar toe fenomenaal!

Een mooie afsluiting van Patagonië! Op naar het Noorden, First stop: Mendoza, tot dan!