De verborgen stad

In het vorige verslag eindigden we met dat we heerlijk gingen relaxen in Copacabana aan het Titicaca meer. Helaas pakte dat iets anders uit voor mij, doordat ik een zware voedselvergiftiging opliep. Na 2 dagen non-stop overgeven, was het toch goed om naar de dokter te gaan. Nog beter de dokter kwam naar ons hotel met een kabinet aan spuiten en pillen. Met een antibioticakuur en het nodigde advies op zak vervolgde wij onze reis naar Peru.

Eerste stop was Puno (aan hetzelfde meer gelegen). Trekpleister was daar dat Indianen op allemaal eilandjes van riet woonden en daar liedjes en kunstjes doen voor toeristen. Voor iemand geboren in het rijk der duizend eilanden, waren deze 80 eilandjes niet al te indrukkend, dus we gingen daar weer snel weg. Interessanter waren de Inca graven, waarbij het vooral een mysterie blijft hoe ze gigantische stenen op elkaar konden stapelen. Omdat Puno net als Copacabana op 3.800 meter ligt (wat niet bevorderlijk is voor herstel), besloten we na 2 dagen door te reizen naar de hoofdstad uit het oude Inca rijk: Cusco!

Hier verbleven we 4 dagen, zodat ik aan mijn herstel kon werken, alvorens onze trektocht naar 1 van de 7 wereldwonderen: Machu Picchu. Tijdens deze 4 dagen hebben we de noodzakelijke dingen gedaan, zoals series downloaden, heerlijk relaxen in de spa en wat meer museums en kathedralen van binnen bekijken. Bijkomend voordeel is dat Cusco een schitterende stad is, lijkend in opbouw op Praag en niet voor niets de historische hoofdstad van Zuid-Amerika.

Na deze 4 dagen waren wij dan ook helemaal klaar voor onze trektocht naar Machu Picchu. Deze stad was het vakantieverblijf van de Inka keizer en daarom is deze ook door Inca’s verborgen van al hun vijanden, inclusief de bijna alles slopende Spanjaarden. Om naar Machu Picchu te komen zijn er verschillende opties; van het lopen over de oude Inca paden en trappen, tot aan de trein en bus aan toe. Wij kozen voor de leukste optie. Een actieve tocht met verschillende activiteiten. In een groep van 10 personen (naast ons 6 Zuid-Afrikaansen, 1 Engelsman en 1 Fransman) gingen wij per mountainbike, raft en lopend over de Inca paden op zoek naar de verborgen stad. Erg leuk en met de thermobaden kwam het vakantiegevoel kwam helemaal naar boven. Daarnaast hadden wij het geluk als enig stel in de groep, dat wij bij elke overnachting een eigen kamer kregen.

Ook met onze gids hadden wij wederom geluk. Naast vriendelijkheid, veel kennis, interesse in voetbal sprak hij ook Engels. Zo belde hij tijdens Nederland – Spanje elke vijf minuten met zijn vrienden om ons op de hoogte te houden van de tussenstand op de tweede dag. Langzaam aan konden wij op dag 3 de bergen en wachttorens van Machu Picchu zien liggen vanuit de hoogland jungle en werden wij op de laatste dag voor 4 uur wakker om met zijn allen naar Machu Picchu te lopen, alwaar wij om 5 uur voor de berg stonden. Om voor de horde dagtoeristen in de stad te zijn bestond onze ochtend gymnastiek uit 50 minuten traplopen, zodat wij om 6 uur als 1 van de eersten in de stad waren. Deze was nog gehuld in de wolken, waardoor het nog indrukwekkender leek. Het was dan ook niet erg om op dit uitzichtpunt een half uur te zitten wachten alvorens de volledige groep boven was.

In Machu Picchu kregen wij een uitgebreide rondleiding van een paar uur, waarna wij weer energie genoeg hadden om de berg achter Machu Picchu te beklimmen (Waynapicchu). Hier mogen maar 400 mensen per dag op, maar gelukkig waren wij een maand geleden nog precies op tijd om ook deze berg te mogen beklimmen. Als 1 van de snelsten wisten wij ons omhoog te werken (we worden hierin steeds meer getraind), zodat wij na 40 minuten tussen de wolken konden zitten, met uitzicht over de stad en jungle. Na alle treden weer naar beneden gelopen, kwamen we terug in de stad, die onderhand was veranderd in een mierhoop vol toeristen. Nog even zijn we terug gegaan naar ons uitzichtpunt, die nu eerder hysterisch, dan mysteries voelde om afscheid te kunnen te nemen van deze unieke plek. Na deze fantastische ochtend wandelden wij weer terug naar het dorp, om daar onze kleding in het hostel te halen, wat te eten en de trein terug te nemen naar Cusco.

’s Avonds laat kwamen wij terug in ons hostel in Cusco, waar we heerlijk hebben gedoucht en geslapen om verder Peru in te reizen. Over dit alles zal Leonie jullie over een paar weken meer vertellen!